3 мин

Такэши Китано 71 нас хүрлээ буюу түүний амьдралын дүрэм

Түүний бүтээлийн ихэнх баатрууд якуза, гэмт хэрэгтнүүд байдаг.

М.Сугар-Эрдэнэ 2018.01.18 7 1

625

Японы нэрт найруулагч, жүжигчин, Такэши Китано өнөөдөр төрсөн өдрөө тэмдэглэж байна. Такэши ядуу, гэмт хэргээр дүүрсэн дүүрэгт төрж өссөн бөгөөд багаасаа самурай болохыг хүсэн мөрөөддөг байв. Гэвч тэр алдартай жүжигчин, телевизийн хөтлөгч, найруулагч, жүжигчин болсон билээ. Түүний бүтээлийн ихэнх баатрууд якуза, гэмт хэрэгтнүүд байдаг.
Ингээд алдарт Такэшигийн амьдралын дүрэмтэй танилцая.

Япончууд бидний хувьд аз жаргалтай байна гэдэг аль ч насандаа дуртай ажлаа хийхийг хэлдэг.
Би амьдралаас их зүйл хүлээдэггүй.
Миний аав будагчин байсан. Гэхдээ түүнийг якуза байсан гэж ярьдаг байлаа. Бидний амьдардаг дүүрэгт хөршүүдийн ихэнх нь якуза байсан юм. Тэд нар их сүртэй харагддаг ч хүүхэд бидэнд их сайн байлаа. Мөнгө, амттан өгдөг ч эрхлүүлдэггүй. Хэн нэг нь тамхи татаж, архи ууж байхыг харвал уурлаад зодох үе ч байсан. Якуза нар бидэнд “Хичээлээ тасалж болохгүй, эцэг эхээ хүндэлж бай. Үгүй бол над шиг болно шүү” гэж захьдаг байсан.
Хүүхдүүд аавыгаа харан, амьдралд суралцдаг гэдэг. Харин аав нь өглөө болгон ажилдаа жирийн яваад байдаг бол яах вэ?

Би кинонд тоглож, шоунд оролцож, жүжигчин, зохиолч, найруулагчийн ажил хийж байлаа. Намайг хойч үе минь нэг ч ажилд оргилд нь гарж чадаагүй ч олон юм зэрэг хийж чаддаг хүн байсан гэдгээр минь дурсаасай.
Найруулагчийн замнал минь дараалсан ялагдлуудаа давж гарах явдал байсан.
Саяхан анх хийсэн киногоо үзлээ. Үнэхээр их ичсэн.
Би ямар ч төрөлд багтахгүй кино хиймээр байна. Үзэгчид танхимаас гарч явахдаа юу ярих, бодохоо мэдэхгүй байвал хамгийн сайхан.

Бусад найруулагч, өөр хүний киног үзээд уран бүтээлийн онгод төрж, таашаал авдаггүй. Би өөрийнхөө алдаан дээрээ л суралцдаг.
Би бүх киногоо өөрөө монтажладаг. Зураг авалтын үеэр хэрэггүй мэт санагдсан үзэгдлийг би авдаггүй. Харин дараа нь монтажлаж байхдаа яг тэр кадр хэрэгтэй байсныг ойлгодог. Тэгээд л өөр кадр, үзэгдлийн зураг эвлүүлж ашигладаг.
Өөрийнхөө шинэ санаа, бодлыг бусдад ашиглуулж болохгүй.

Хошин шог бол хүчирхийлэлтэй адилхан зүйл. Аль аль нь гэнэт тохиолдоно. Санамсаргүй гэнэт байх тусмаа үр дүн нь сайн.
Миний кинонд хэн нэгнийг зодоход үзэгчид өвдөлтийг мэдэрдэг.
Үзэгчдэд мэдрүүлэхийн тулд би хүчирхийлэл, зодооны хэсгийг хамгийн бодит байдлаар авдаг. Би хэзээ ч компьютер тоглоом шиг гар хүрээгүй байхад цус асгарсан үнэмшилгүй зураг авахгүй.
Бид эрх, үүрэг хариуцлагын тэнцвэрийг ойлгохоо больжээ. Одоо бүгд л эрх гээд байхаас биш хэн ч хариуцлага гэж ярихгүй байна.

Орчин үеийн хүмүүс үхэл гэж байхгүй мэт амьдраад сурчихаж. Харин үхэл гэдэг хүссэн хүсээгүй ард чинь байнга дагаж явдаг. Жишээ нь, би үхэлтэй хэзээ ч нүүр тулахад бэлэн.
Нэг ч хүн хэзээ төрөх, хэзээ үхэх ёстойгоо өөрөө шийдэж чадахгүй.

1994 онд осолд ороход эмч нар намайг азаар амьд үлдсэн гэж хэлсэн. Би хоёр жил эмчлүүлж байж хөл дээрээ боссон. Дараа нь “Аймшигт явдлын дараа хүмүүс гэнэт гэгээрч, агуу хүн болдог талаар олон яриа байдаг. Надад сайхан боломж олдлоо” гэж бодоод зураг зурж эхэлсэн. Харамсалтай нь ямар ч гэгээрэл надтай учраагүй. Зураг маань хөгийн юм байлаа.
Би уламжлалыг хүндэлдэг. Гэхдээ өөрчлөх цаг ирсэн бол бид уламжлалыг өөрчлөх эрхтэй.
Би нэг ч энэтхэг кино үзээгүй.

М.Сугар-Эрдэнэ 2018.01.18

625